Πράξεις Αποστόλων, ΙΖ'(17) 19-28
Νεοελληνική Απόδοση
Ο Παύλος στην Αθήνα
Και αφού τον πήραν, τον έφεραν πάνω στον Άρειο Πάγο, λέγοντας: «Μπορούμε να γνωρίσουμε ποια είναι αυτή η καινούργια διδαχή που λαλείται από εσένα;
Γιατί κάποια παράξενα πράγματα φέρνεις μες στ’ αυτιά μας. Θέλουμε λοιπόν να γνωρίσουμε τι θέλουν να σημαίνουν αυτά».
Και οι Αθηναίοι όλοι και οι ξένοι που έμεναν εκεί δεν ευκαιρούσαν για τίποτε άλλο παρά για να λένε κάτι ή για να ακούνε κάτι πιο καινούργιο.
Στάθηκε τότε ο Παύλος στο μέσο του Αρείου Πάγου και είπε: «Άντρες Αθηναίοι, καθ’ όλα σας θεωρώ δεισιδαιμονέστατους.
Γιατί περνώντας και βλέποντας με προσοχή τα σεβάσματά σας βρήκα και βωμό στον οποίο είχε γραφτεί επάνω: Στον άγνωστο θεό. Αυτό λοιπόν που αγνοώντας σέβεστε, τούτο εγώ σας αναγγέλλω.
Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα είναι μέσα σ’ αυτόν, επειδή είναι Κύριος ουρανού και γης, αυτός δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς
ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα, σαν να έχει ανάγκη από κάτι επιπλέον, αυτός που δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα.
Και έκανε από έναν κάθε έθνος ανθρώπων, για να κατοικούν πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης, αφού όρισε προσδιορισμένους καιρούς και τις οροθεσίες της κατοικίας τους,
για να ζητούν το Θεό, μήπως άραγε μπορέσουν να τον ψηλαφήσουν και τον βρουν. αν και, βέβαια, δεν είναι μακριά από καθέναν από εμάς ξεχωριστά.
Γιατί μέσα σ’ αυτόν ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, όπως και μερικοί από τους δικούς σας ποιητές έχουν πει: Γιατί είμαστε και γένος του.»
Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, Δ'(4) 9-16
Νεοελληνική Απόδοση
Η διακονία των αποστόλων
Γιατί νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους αποστόλους μάς έδειξε τελευταίους σαν μελλοθάνατους, γιατί θέατρο γίναμε στον κόσμο, και σε αγγέλους και σε ανθρώπους.
Εμείς μωροί για το Χριστό, εσείς όμως φρόνιμοι στο Χριστό. Εμείς αδύναμοι, εσείς όμως ισχυροί. Εσείς ένδοξοι, εμείς όμως ατίμητοι.
Μέχρι την ώρα αυτήν και πεινούμε και διψούμε και είμαστε γυμνοί και μας χαστουκίζουν και δε ζούμε σε σταθερό μέρος
και κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν μας βρίζουν, ευλογούμε. Όταν μας καταδιώκουν, το ανεχόμαστε.
Όταν μας δυσφημούν, παρακαλούμε ευγενικά. Σαν σκουπίδια του κόσμου γίναμε, όλων αποσφούγγισμα ως τώρα.
Δε σας γράφω αυτά για να σας ντροπιάζω, αλλά σαν τέκνα μου αγαπητά σας νουθετώ.
Γιατί και αν μύριους παιδαγωγούς έχετε στο Χριστό, όμως δεν έχετε πολλούς πατέρες. Γιατί στο Χριστό Ιησού μέσω του ευαγγελίου εγώ σας γέννησα.
Σας παρακαλώ, λοιπόν, μιμητές μου γίνεστε.
