Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Ρωμαίους, Θ'(9) 6-19
Νεοελληνική Απόδοση
Η εκλογή του λαού Ισραήλ από το Θεό
Δε συνέβηκε όμως τέτοιο πράγμα, ότι έχει ξεπέσει ο λόγος του Θεού. Γιατί δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται από τον Ισραήλ, αυτοί Ισραηλίτες.
Ούτε επειδή είναι σπέρμα του Αβραάμ είναι όλοι παιδιά του, αλλά: Μέσω του Ισαάκ θα κληθούν σ’ εσένα απόγονοι.
Τουτέστι δεν είναι τα παιδιά της σάρκας, αυτά παιδιά του Θεού, αλλά τα παιδιά της επαγγελίας λογίζονται απόγονοι.
Γιατί ο λόγος της επαγγελίας είναι αυτός: Κατά τον καιρό αυτό θα έρθω και θα έχει η Σάρρα γιο.
Και όχι μόνο η Σάρρα, αλλά και η Ρεβέκκα συνέλαβε από έναν άντρα έχοντας κοινό κρεβάτι, τον Ισαάκ τον πατέρα μας.
Γιατί ενώ ακόμα τα παιδιά δεν είχαν γεννηθεί μήτε είχαν πράξει κάτι καλό ή κακό, για να μένει κατ’ εκλογή η πρόθεση του Θεού
όχι από έργα, αλλά από αυτόν που καλεί, της ειπώθηκε ότι ο μεγαλύτερος θα υπηρετήσει ως δούλος στο μικρότερο
καθώς είναι γραμμένο: Τον Ιακώβ αγάπησα, τον Ησαύ όμως μίσησα.
Τι λοιπόν θα πούμε; Μήπως υπάρχει αδικία στο Θεό; Είθε να μη γίνει!
Γιατί λέει στο Μωυσή: Θα ελεήσω αυτόν που ελεώ και θα σπλαχνιστώ αυτόν που σπλαχνίζομαι.
Άρα, λοιπόν, δεν εξαρτάται από αυτόν που θέλει ούτε από αυτόν που τρέχει, αλλά από το Θεό που ελεεί.
Γιατί λέει η Γραφή για το Φαραώ: Γι’ αυτό ακριβώς σε εξύψωσα, για να δείξω μ’ εσένα τη δύναμή μου και για να διαλαληθεί το όνομά μου σε όλη τη γη.
Άρα, λοιπόν, όποιον θέλει ελεεί και όποιον θέλει σκληραίνει.
